این مدرسه که «مدرسه سلطانی» و «مدرسه مادر شاه» نیز نامیده می‌شده در زمان سلطنت شاه سلطان حسین آخرین حکمران سلسله صفوی احداث گردید. تاریخ شروع عمارت 1116 هجری قمری و سال اتمام آن 1126 هجری قمری است و آخرین بنای با شكوه عهد صفویه است كه برای تدریس و تعلیم طلاب علوم دینی ساخته شده است. درختهای چنار كهنسال و نهر آبی كه در آن جریان دارد بر زیبایی تزئینات نفیس كاشیكاری این بنا افزوده است. قسمتهای دیدنی مدرسه عبارت است از: معماری و طرح زیبای كاشیكاری گنبد مدرسه درب مجلل تزئین شده با طلا و نقره محراب با شكوه منبر یك پارچه مرمری حجره مخصوص شاه سلطان حسین كاشیكاری بی نظیر مدخل مدرسه خطوط نستعلیق كتیبه ها و پنجره های آلت بری شده در ضلع شرقی خیابان چهارباغ بنای باشکوه و نفیسی است که می‌توان آن را آخرین بنای مهم و با عظمتی دانست که در عصر صفویان در اصفهان ساخته شد. هیچ یک از آثار موجود در اصفهان به اندازه مدرسه چهارباغ، (کلکسیون کاشیکاری ایران) جهانگردان و سیاحان و بازدید کنندگان خارجی را تحت تأثیر جاذبه های خود قرار نداده است. این مطلب را نوشته ها و خاطرات آنان تأیید می‌کند. بطوریکه برخی از آنها مدرسه را با عبارتی همچون سحر آمیز، جذاب و دلپذیر توصیف کرده اند. از جمله این سیاحان: اوژن فلاندن، دیولافوا، کنت دوگوبینو هستند که مدرسه چهارباغ را شاهکار مسلم معماری دوران صفوی به حساب آورده اند. وجه تسمیه مدرسه به سلطانی به این علت است که در زمان شاه سلطان حسین ساخته شده و بدین جهت مدرسه چهارباغ نامیده می شود که در خیابان چهارباغ واقع شده است. و دلیل آنکه مدرسه مادر شاه گفته می‌شود این است که مادر شاه سلطان حسین چند کاروانسرا و بازار و سایر نهادهای اقتصادی را وقف بر آن کرده است. مدرسه چهارباغ به صورت چهار ایوانی است. نمای خارجی عمارت شامل سردری رفیع و با شکوه و زیبا است هفده طاق نمای دو طبقه آجری در اطراف در ورودی خودنمایی می‌کنند. سردر ساختمان مزین به کاشیهای ریز و ظریف همراه با مقرنس های پر نقش و نگار و خطوط مختلف است که بخش ورودی بنا را تشکیل می‌دهد. کتیبه سردر به خط نستعلیق سفید بر زمینه کاشی لاجوردی است که تاریخ 1112 را بر خود دارد و به وسیله عبدالرحیم جزایری کتابت شده است. دو دهانه سردر با کاشی های فیروزه ای تزئین شده و بر روی دو پایه سنگ مرمری، گلدانی به شکل بسیار زیبا قرار گرفته است در طرفین سر در دو سکوی مرمر بسیار نفیس و عالی وجود دارد. در اصلی مدرسه که با طلا و نقره تزئین شده نمونه بارز هنر زرگری و قلمزنی است که در دوران صفویه به نهایت تعالی و تکامل رسیده است.بر دو لنگه چپ و راست این در به خط نستعلیق بسیار زیبا و به صورت برجسته، اشعاری نوشته شده است. خطاط این اشعار محمد صالح اصفهانی خوشنویس برجسته آن عصر است. قسمت داخلی مدرسه شامل هشتی، ورودی، حیات داخلی، گنبد، مناره و اطاقهاست. زیباترین قسمت مدرسه از نظر کاشیکاری هشتی ورودی آن است. در وسط دالان مدرسه سنگاب نفیسی قرار دارد که صلوات بر چهارده معصوم با تاریخ 1110 هجری بر روی آن حجاری شده است. این سنگاب شاهکار هنر سنگتراشی و خوشنویسی است. ایوان ها و حجره های صحن چهار ایوانه مدرسه رو به باغی پر درخت قرار دارد که جویباری از میان آن می‌گذرد. این نهر به نام فرشادی است (در اصفهان این گونه نهرها را مادی می‌گویند). مادی فرشادی شعبه ای از زاینده رود است. صحن مدرسه چهارباغ نمونه کامل یک معماری درون گرا و بومی به شمار می‌رود. حجره هایی که در دو طبقه و در فواصل ایوان های مدرسه ساخته شده که اختصاص به سکونت طلاب علوم دینی داشته است. اکثر این حجره ها دارای نقشه یکسانی است که از یک اتاق نشیمن در جلو و قسمتی به صورت صندوقخانه در عقب و قسمتی به نام بالا خانه تشکیل می‌شود. در جلوی این حجره ها ایوان زیبا و خوش طرحی قرار دارد. در جبهه شمالی مدرسه، ایوان شمالی با دهانه نسبتاً عریض و ارتفاع زیاد قرار دارد. که در جبهه مقابل آن گنبد و مناره های ایوان جنوبی دیده می‌شود. کتیبه فوقانی داخل گنبد به خط عبدالرحیم جزایری خوش نویس عصر صفویه می‌باشد. تمامی سطوح داخلی بنا به قطعات کوچکی تقسیم می‌شود که با کاشی تزئین شده است. منبر دوازده پله مدرسه که یکپارچه از سنگ مرمر ساخته شده از بهترین نمونه های هنر حجاری و سنگتراشی آن روزگار است. در کنار این منبر، محراب نفیس و بسیار زیبای مدرسه قرار دارد که کتیبه بالای محراب و منبر نیز به خط عبدالرحیم جزایری است.اشعاری که در اطراف سرسرای مدرسه به خط نستعلیق بسیار زیبا به رنگ سفید بر زمینه کاشی خشت لاجوردی نوشته شده به خط محمد صالح اصفهانی و مورخ به سال 1119 هجری است.

دلایل نام‌گذاری این مدرسه را مدرسه‌ی سلطان می‌نامند چرا که در زمان شاه سلطان حسین ساخته شده است. از آنجایی که این مدرسه در خیابان چهارباغ قرار دارد به آن مدرسه‌ی چهارباغ می‌گویند و چون مادر شاه سلطان حسین چند کاروانسرا و بازار و نهاد اقتصادی را وقف این مدرسه کرده است، گاه این مدرسه را با نام مدرسه‌ی مادر شاه می‌خوانند. مدرسه‌ی چهارباغ، چهار ایوان دارد. نمای خارجی عمارت شامل یک سردر بلند و باشکوه و هفده طاق نمای دو طبقه‌ی آجری در اطراف آن است. کاشی‌های ریز و ظریف، مقرنس‌های پر نقش و نگار و خطوط مختلف، سر در ساختمان و ورودی بنا را به زیبایی هر چه تمام‌تر زینت داده‌اند. کتیبه‌ی سردر به خط نستعلیق سفید و روی زمینه‌ی کاشی لاجوردی نگاشته شده و تاریخ ۱۱۱۲ هجری قمری بر آن حک شده است. این کتیبه را عبدالرحیم جزایری کتابت نموده است. دو دهانه‌ی سردر با کاشی‌های فیروزه‌ای تزئین شده و بر روی دو پایه سنگ مرمری، گلدانی به شکل بسیار زیبا قرار گرفته است. در طرفین سر در دو سکوی مرمری بسیار نفیس و عالی وجود دارد. در اصلی مدرسه که با طلا و نقره تزئین شده، نمونه‌ی بارز هنر زرگری و قلم‌زنی است که در دوران صفویه به نهایت تعالی و تکامل خود رسیده است. بر دو لنگه چپ و راست این در به خط نستعلیق بسیار زیبا و به صورت برجسته، اشعاری نوشته شده است. خطاط این اشعار، محمد صالح اصفهانی خوشنویس برجسته‌ی عصر صفوی است. قسمت داخلی مدرسه شامل هشتی، ورودی، حیاط داخلی، گنبد، مناره و اتاق‌ها است. زیباترین قسمت مدرسه از نظر کاشی‌کاری، هشتی ورودی آن است. ایوان‌ها و حجره‌های صحن چهار ایوان مدرسه رو به باغی پر درخت قرار گرفته‌اند که جویباری از میان آن می‌گذرد. این نهر فرشادی نام دارد. (در اصفهان این گونه نهرها را مادی می‌گویند.) مادی فرشادی، شعبه‌ای از زاینده‌رود است. صحن مدرسه‌ی چهارباغ، نمونه‌ی کامل یک معماری درون‌گرا و بومی به شمار می‌رود. حجره‌هایی که در دو طبقه و در فواصل ایوان‌های مدرسه ساخته شده‌اند به سکونت طلاب علوم دینی اختصاص داشته است. اکثر این حجره‌ها دارای نقشه‌ی یکسانی هستند که از یک اتاق نشیمن در جلو و قسمتی به صورت صندوقخانه در عقب و قسمتی به نام بالاخانه تشکیل می‌شود. در جلوی این حجره‌ها ایوان زیبایی قرار دارد. در بخش شمالی مدرسه، ایوان شمالی با دهانه‌ا‌ی نسبتا عریض و ارتفاع زیاد قرار دارد که در جبهه‌ی مقابل آن، گنبد و مناره‌های ایوان جنوبی دیده می‌شود. کتیبه فوقانی داخل گنبد به خط عبدالرحیم جزایری خوش‌نویس عصر صفویه است. تمامی سطوح داخلی بنا به قطعات کوچکی تقسیم می‌شود که با کاشی تزئین شده است. منبر دوازده پله مدرسه که یکپارچه از سنگ مرمر ساخته شده از بهترین نمونه‌های هنر حجاری و سنگ‌تراشی آن روزگار است. در کنار این منبر، محراب نفیس و بسیار زیبای مدرسه قرار دارد که کتیبه‌ی بالای محراب و منبر نیز به خط عبدالرحیم جزایری است. اشعاری که در اطراف سرسرای مدرسه به خط نستعلیق بسیار زیبا به رنگ سفید بر زمینه‌ی کاشی خشت لاجوردی نوشته شده به خط محمد صالح اصفهانی و مورخ به سال ۱۱۱۹ هجری است. کتیبه‌ی افقی داخل گنبد نیز به خط عبدالرحیم جزایری و تاریخ ۱۱۲۱ هجری است. شبستان مسقف مدرسه‌ی چهارباغ که در ضلع شرقی مدرسه واقع شده با درب منبت‌کاری بسیار نفیسی به محوطه‌ی زیر گنبد وصل می‌شود. در این شبستان، سه محراب وجود دارد که کتیبه‌های اطراف آنها را محمد مۆمن الحسینی به سال ۱۱۱۸ هجری کتابت کرده است.

On the eastern side of Chaharbagh Street in Isfahan is a magnificent monument that could be considered the last majestic and significant monument of the Safavid era in Isfahan. Chaharbagh School, which was also known as Madraseh Soltani, Madraseh Madar-e Shah and Madraseh Imam Sadeq (PBUH), is a 17th-18th century CE cultural complex. The compound was built during the time of Soltan Hossein, a Safavid king. In order to finance the school, Soltan Hossein's mother had a large caravansary built nearby, the income of which went to the foundation. The monumental portal from the main avenue of Shah Abbas leads directly into a domed octagonal vestibule. The dome and a large part of the walls are made with bright yellow bricks that give a feeling of lightness. The entrance is decorated with gold facade and silver, and the tilework inside are masterpieces of fine art and industry. The central court, with its pool and garden, is surrounded by arcades on two levels, each giving access to a student's room. The Iwan is impressive yet restful. The monumental nature of the Kufic inscriptions on the tower and base of the dome are softened by the garden across which it is viewed. An iwan is a rectangular hall or space, usually vaulted, walled on three sides, with one end entirely open. Earlier, its primary function served as a room but later became a grand entranceway to a larger, more elegant space that was usually domed. Iwans are often elaborately decorated with inscriptions and sculpted reliefs, including scenes of hunting, floral motifs, geometric patterns, and animal scenes. The magnificent monument served as a theological school to train those who were interested in Islamic studies. The college is still used as such today, which is one reason it is normally closed to visitors. This was the last great building to be erected in Isfahan and shows all the vigor and imagination of the earlier architecture without incorporating external influences.

Chaharbagh School, which was also known as Madraseh Soltani, Madraseh Madar-e Shah  and Madraseh Imam Sadeq (PBUH) , is a 17th-18th century CE cultural complex. The compound was built during the time of Soltan Hossein, a Safavid king. In order to finance the school, Soltan Hossein's mother had a large caravansary built nearby, the income of which went to the foundation. The monumental portal from the main avenue of Shah Abbas leads directly into a domed octagonal vestibule. The dome and a large part of the walls are made with bright yellow bricks that give a feeling of lightness. The entrance is decorated with gold facade and silver, and the tilework inside are masterpieces of fine art and industry. The central court, with its pool and garden, are surrounded by arcades on two levels, each giving access to a student's room. The Iwan is impressive yet restful. The monumental nature of the Kufic inscriptions on the tower and base of the dome are softened by the garden across which it is viewed. An iwan is a rectangular hall or space, usually vaulted, walled on three sides, with one end entirely open. Earlier, its primary function served as a room, but later became a grand entranceway to a larger, more elegant space that was usually domed. Iwans are often elaborately decorated with inscriptions and sculpted reliefs, including scenes of hunting, floral motifs, geometric patterns and animal scenes. The magnificent monument served as a theological school to train those who were interested in Islamic studies. The college is still used as such today, which is one reason it is normally closed to visitors. This was the last great building to be erected in Isfahan and shows all the vigor and imagination of the earlier architecture without incorporating external influences.

مدرسه چهار باغ یکی حیرت‌انگیزترین جاهای دیدنی اصفهان است. مدرسه چهار باغ که به مدرسه مادر شاه و مدرسه سلطان حسین نیز مشهور است آخرین بنایی است که در عصر حکومت صفوی ساخته شد.این بنا با تمام ویژگی‌های چشم‌گیرش زیبایی تمام و کمالی دارد. از گره چینی‌ها و کاشی‌کاری‌ها تا تمام طرح و نقشی که در تزئینات بیرونی و داخلی ساختمان و حجره‌های آن انجام شده ا تا تصویری ماندگار بسازد.این بنا در سمت شرقی خیابان چهارباغ اصفهان بنایی بسیار باشکوه و زیبا است که می توان آن را جزء آخرین بناهای مهمی دانست که در زمان سلطنت شاه سلطان حسین آخرین پادشاه صفوی ساخته شده است. این مدرسه به نام های «مدرسه سلطانی» و «مدرسه مادر شاه» نیز شناخته می شود. علت نامگذاری مدرسه سلطانی به دلیل ساخت بنا در زمان شاه سلطان حسین و علت اینکه به آن مدرسه چهار باغ می گویند به دلیل وجود مدرسه در خیابان چهار باغ است.مدرسه چهارباغ به صورت چهار ایوانی ساخته شده است. نمای خارجی عمارت شامل سردری بلند و باشکوه است که هفده طاق نمای دو طبقه آجری در اطراف ورودی آن خودنمایی می کنند. سر در ساختمان، با کاشی های ریز و ظریف، همراه با مقرنس های پر نقش و نگار و خطوط مختلفی که معرفی کننده بخش ورودی بنا می باشند را تشکیل می دهند. داخل مدرسه شامل هشتی، ورودی، حیاط داخلی، گنبد، مناره و اتاق ها می باشد. ایوان ها و حجره های صحن چهار ایوانه مدرسه، رو به باغی پر از درخت قرار دارد که جویباری به نام نهر فرشادی از میان آن گذر می کند که شعبه ای از زاینده رود است. صحن مدرسه چهارباغ نمونه کامل یک معماری درونگرا و بومی است، حجره هایی که در دوطبقه و در فواصل ایوان های مدرسه ساخته شده مختص سکونت طلاب علوم دینی بوده است. اکثر این حجره ها نقشه یکسانی دارند، یک اتاق نشیمن در جلو و قسمتی به صورت صندوقخانه در عقب و قسمتی به نام بالا خانه هستند.در جلوی این حجره ها ایوانی زیبا قرار گرفته است. در سمت شمالی مدرسه، ایوانی با دهانه ای عریض و ارتفاع بسیار قرار دارد که در سمت مقابل آن گنبد و مناره های ایوان جنوبی به خوبی دیده می شود.

سبک معماری این بنا به شیوه اصفهانی است. ازنظر تناسب معماری و زیبایی طرح کاشی‌کاری، گنبد مدرسه چهارباغ بعد از مسجد شیخ لطف‌الله قرار دارد ولی در نظر استادان بزرگ این فن، در مجلّل این بنا که با طلا و نقره تزئین شده از لحاظ زرگری، طلاکاری، طراحی و قلمزنی، شاهکاری از صنایع ظریفه است و نظیر ندارد. مدرسه چهار باغ از لحاظ کاشی‌کاری هم دارای اهمیت است و انواع مختلف این فن را مانند کاشی هفت رنگ، معرق، گره چینی، پیلی و معقلی را در خود جای داده و در حقیقت موزه کاشی‌کاری اصفهان می‌باشد. محراب و منبر یکپارچه مرمری، حجره مخصوص شاه سلطان حسین، کاشی‌کاری بی‌نظیر مدخل مدرسه، خطوط نستعلیق کتیبه ها و پنجره‌های چوبی آلت‌بُری شده از قسمت‌های بسیار جالب و تماشایی این بنای نفیس تاریخی است. درختان چنار کهنسال و جوی آبی که در آن جریان دارد، بر زیبائی تزئینات نفیس کاشی‌کاری این بنای تاریخی افزوده و این مکان را بسیار فرح‌بخش و روح‌نواز کرده است

قدمت این خیابان به دوران حکومت شاه عباس یکم می‌رسد و امروزه به سه بخش چهار باغ پایین، چهار باغ عباسی و چهار باغ بالا تقسیم می‌گردد. چهارباغ عباسی و چهارباغ بالا یادگار دوران سلطنت شاه عباس اول هستند، یعنی سال 1000 هجری قمری. مابقی این خیابان در عصر رضاشاه پهلوی به آن اضافه شده است در گذشته یک جوی آب از میان این خیابان تا زاینده رود جاری بوده که در محل تقاطع‌ها به حوض‌هایی می‌ریخته ‌است. در خیابان مسیری خاص برای افراد سواره تعیین شده بوده و در اطراف آن باغ‌هایی بوده که میان امرا برای ساخت عمارت تقسیم شده بوده، اما عموم مردم نیز می‌توانستند از آنها استفاده کنند

مدرسه مادر شاه بچه که بودم مادرم از پدرش نقل می‌کرد که وقتی افغانی‌ها شورش کردند و به سمت اصفهان اومدند، شاه سلطان حسین صفوی توی این مدرسه بوده. با تمام بی‌لیاقتی هیچ کاری نمی‌کنه و تا آخر می‌گه این شهر، این مدرسه، این حجره ما رو بس. یه بار اتفاقی رفتم داخل مدرسه و یه حجره دیدم که طلاکوب داشت. فهمیدم اون قصه و اون حجره همینه. خیلی مدرسه و مسجد جذابیه ولی افسوس که در اختیار حوزه‌ی علمیه ست. امیدوارم یه روزی حسابی بازسازی بشه و مردم دنیا از زیبایی، فضاش و تاریخش لذت ببرند.

یکی از زیباترین آثار تاریخی اصفهان مدرسه چهارباغ یا مدرسه سلطانی یا مدرسه مادرشاه، در ضلع شرقی خیابان چهارباغ بنای باشکوه و نفیسی است که می توان آن را آخرین بنای مهم و با عظمتی دانست که در عصر صفویان در اصفهان ساخته شد. این مدرسه که «مدرسه سلطانی» و «مدرسه مادر شاه» و «مدرسه امام صادق (علیه السلام)» نیز نامیده می شده در زمان سلطنت شاه سلطان حسین آخرین حکمران سلسله صفوی احداث گردید. تاریخ شروع عمارت 1116 هجری قمری و سال اتمام آن 1126 هجری قمری است.

مدرسه چهارباغ مدرسه چهارباغ اصفهان، مدرسه علوم دینی است که به دستور شاه سلطان حسین صفوی در چهارباغ اصفهان بنا شد. این مدرسه را مدرسه سلطانیه و مادرشاه نیز نامیده‌اند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، این مدرسه به مدرسه امام صادق(ع) تغییر نام یافت . کتابخانه امام صاق نیز در جنب خیابان آمادگاه است .و تا عصر بیشتر مواقع باز است . در صبح و بعد از ظهر در این مکان پاسخ گوی مسایل شرعی شما هستند .

مدرسه چهار باغ یکی از عناصر مجموعه مادرشاه از دوره صفویه که شامل بازار هنر و کاروانسرای مادر شاه یا هتل عباسی فعلی هم میشه. ویژگی خاص این مدرسه اینه که شبیه به موزه‌ی زندست و شما فقط بنا و درختان کهن سال نمیبینید. آدم‌ها، درس‌ها، نحو درس خوندنشون و لباساشون چندان تغییری نسبت به ۴۵۰ سال پیش نداشته. در زیبای چوبی این مجموعه همراه درختای فوق العادش یکی از مهم ترین دیدنی‌های این مجموعه است.

مدرسه چهار باغ که الان حوزه علمیه است و فقط بعداز ظهر پنج شنبه و جمعه ها قابل بازدید میباشد. یکی از عجایب معماری ایرانی اسلامی دوره قاجار است. گنبد دولایه،اکو صدا در مرکز گنبد و اکو صدا برای اشخاص هم فاصله از مرکز گنبد،انتقال صدا بصورت ضربدری در گوشه های ستونهای شبستان،قرینگی از یک طرف و عدم قرینگی در طرف دیگر،مقرنس، معرق،معقلی و خیلی از هنر های قدیمی رو میشه در این محل یافت.

مسجد چهارباغ که به مدرسه سلطانی هم معروف است ساخت آن به دوران صفویه بر می گردد. این مکان هم مدرسه است و هم مسجد که طلاب در آن تحصیل می‌کنند. قدمت این مدرسه که حدود 300 سال است در دوران شاه سلطان حسین ساخته شده است. در ضمن اگر موقع نماز به عنوان نمازگزار وارد مسجد بشید می تونید رایگان بازدید کنید. هم از سمت چهارباغ و هم از داخل بازار هنر در ورودی دارد

ساخت مدرسه‌ چهارباغ در سال ۱۱۱۶ هجری قمری آغاز شد و در سال ۱۱۲۶ هجری قمری به پایان رسید. این بنا در واقع آخرین سازه باشکوه عصر صفوی است که در حال حاضربرای تدریس علوم دینی به طلاب استفاده میشود.‍ به‌قول بسیاری از محققان این مجموعه هم‌زمان مدرسه و مسجد بوده است و با ۸۵۰۰ متر مربع مساحت، از آثار مهم و باارزش عصر صفوی محسوب می‌شد.

این مدرسه آخرین بنای تاریخی باشکوه دوران صفوی در اصفهان است که برای تدریس و تعلیم به طلاب علوم دینی در دوره شاه سلطان حسین، آخرین پادشاه صفوی، از سال ۱۱۱۶ تا ۱۱۲۶ هجری قمری ساخته شده‌است. مدرسه چهار باغ که به قول بسیاری از محققین هم مدرسه و هم مسجد بوده‌است، با ۸۵۰۰ متر مربع مساحت در ضلع شرقی خیابان چهارباغ قرار دارد

مدرسه چهارباغ شهراصفهان از مدارس قدیمی و سنتی ودر اصل مذهبی اصفهان می باشد که در آن به تولید طلاب و دانشمندان علوم انسانی میپردازد از لحاظ معماری بسیار زیبا و سنتی بوده و نقش و طرح های تاریخی و زیبایی دارد.توصیه این حقیر این است که در سفر به شهر تاریخی اصفهان حتما از این حوزه علمیه بازدید داشته باشید

این بنا که به مدرسه مادر شاه و مدرسه سلطان حسین نیز مشهور است آخرین بنایی است که در عصر حکومت صفوی ساخته شد. چهار باغ یکی از مدارس ویژه‌ی علوم دینی بوده که با پشتوانه‌ی مالی فراون به تربیت و تحصیلی طلاب اختصاص پیدا کرده بود. این بنا با تمام ویژگی‌های چشم‌گیرش زیبایی تمام و کمالی دارد

A beautiful school that can be said to be one of the most beautiful schools in Iran. The architectural details and visual quality are exemplary. A school that encompasses a beautiful garden. There are many valuable buildings in this area of the city. Be sure to visit them all.

مدرسه چهار باغ اصفهان اکنون به مدرسه علمیه امام صادق معروف می باشد و از بناهای تاریخی دوره حکومت صفویان به شمار می رود. در گذشته های دور این مدرسه را مدرسه مادر شاه و مدرسه سلطنتی نامیده اند که احداث آن به زمان حکومت شاه سلطان حسین باز می گردد.

Visiting is no longer limited to Muslims, only sometimes, specially during the day, it's mandatory to wear full Islamic hijab, generally only for women, i.e. Chador, which is available for borrowing free of charge.

Chaharbagh School or Imam Sadegh School is one of the most historical places in Isfahan. This school has a very beautiful yard. It is possible to visit daily at certain times. Really recommended to visitors.

اوایل دوره قاجارمدرسه و خیابان چهارباغ مدرسهٔ چهارباغ که مدرسهٔ سلطانی و مدرسهٔ مادرشاه نیز نامیده می‌شود، آخرین بنای تاریخی باشکوه دوران صفوی در اصفهان است که برای تدریس و تعلیم به طلاب علوم دینی در … بیشتر

مسجدی فوق‌العاده زیبا و سرشار از آرامش و من خیلی ازش خاطره دارم،اردیبهشت 94 از طرف دبیرستان اعتکاف رفتیم،آرامشی که تو این مسجد من داشتم هیچ جای دیگه تجربه اش نکردم

از آثار دوره صفویه در اصفهان .از زیبایی هایی خاص این مکان ،نهر آب رد شده از میان مدرسه است . این مدرسه همچنان مرکز تحصیل حوزه است . مدرسه تکنولوژی و علوم فنی نیست

This mosque is an esteemed religious school built in Safavid era. It is still used as a school and only open to tourists during spring break. Highly recommended.

سازه‌ای با شکوه که کاربری امروزی آن خیلی جذاب نیست. اما رفتن و بازدید از بنای زیبا و باغ دلپسند آن قطعا می‌ارزد. #مدرسه_چهارباغ #مدرسه_مادرشاه #هویت_اصفهان

نمونه عالی کاشی کاری و آجرچینی دوره صفوی. جدا دیدنش از روی صبر و حوصله توصیه می شود. حیف که زمان بازدید به روزهای جمعه و بعدازظهرهای پنجشنبه محدود می شود.

Terrible place for tourists. Minimum facilities with no attraction. بیشتر دنبال پول گرفتن هستند و هیچ جاذبه خاصی در مقایسه با سایر بناهای تاریخی نداره.

ده ها بار به این مدرسه رفتم. تمام جاهای این مدرسه رو بلدم و واقعا از زیبایی این مدرسه در تعجبم..جای بسیار خوبیه برای بازدید

ارزش رفتن نداره.برخلاف تصاویر محیط کوچکه و امکانات کم و پول گرفتن شان خوبه Not allowed for non Muslims. Wasting money!!

افسوس از مراقبت هایی که باید از این آثار تاریخی بشه ولی نمیشه مدرسه به این قشنگی رو چه بلاهایی که سرش نیاوردن

جاي قشنگيه ولي متاسفانه با رسيدگي و نوع استفاده و مراقبت بسيار ضعيف هم در نماي بيروني گنبد هم داخل محوطه

آخرین یادگار از دوران صفوی؛ این مدرسه از ابتدا تا کنون حوزه علمیه بوده است

بسیار ساختمان زیبایی هست وهنر هنرمندان اصفهانی در اینجا به چشم میخوره .

در ایامی که مدرسه باز هست و کلاس برگزار میشه، اجازه بازدید نمیدن

فقط میتونم بگم حیف از این معماری که شده حوزه علمیه ‍♂️ …

مکان فوق العاده زیباییه مخصوصا برای اقامه نماز

از لحاظ تاریخی و قدمت جای خوبی برای دیدن است

یک اثر خارق العاده معماری دیگه در اصفهان

من داخل نرفتم ولی سردر بیرونش زیباست