محله جامي یکی از محلات منطقه یک محسوب می شود که حدود ۶ هزار و ۸۰۰ نفر جمعیت را در خود جای داده است. شهرداری اصفهان این محل را به نام بزرگترين دانشمند و شاعر ايران در قرن نهم هجري قمري نامگذاری نموده است. عماد الدين يا نورالدين ابوالبرکات عبدالرحمن بن نظام الدين احمد بن شمس الدين محمد الدشتي الاصفهاني منسوب به جامي از يکسو به امام محمد شيباني و از سوي ديگر به شيخ الاسلام احمد ژنده پيل جامي عارف مشهور قرن پنجم مي رسيد. پدر جامي اصالتاً اصفهاني و جد وي شمس الدين محمد دشتي منسوب به محله دردشت اصفهان بود که به دلايلي از وطن کوچيده و درخرجرد جام اقامت گزيد. مولانا در ۲۳شعبان ۸۱۷ هـ .ق درآنجا ولادت يافت درجواني پدر جامي به همراه خانواده به هرات کوچيد و جامي در همين ايام به شاعري پرداخته مدتي «دشتي» تخلص مي نمود ولي بعداً به دليل زادگاهش و همچنين ارادات به شيخ احمد جام «جامي» تخلص نمود. جامي در تحصيل علوم گوناگون مانند نحو، صرف، منطق، حديث، فقه، اصول فقه ، قرائت وتفسير قرآن و حکمت مشائي واشراقي وطبيعي و رياضي و... تلاش زيادي نموده عاقبت سرآمد اکابر وبزرگان عصر خويش گرديد. این شاعر بزرگ در مدرسه هرات اکثر علوم زمانه خويش را آموخت و نزد معروفترين دانشمندان زمان تحصيل علم نمود. به هر تقدير جامي در جواني به شعر روي آورد و بيشترين شهرت وي درشعر و شاعري است او در ابتدا مورد توجه به ميرزا ابوالقاسم باير و پس از آن مورد نظر ميرزا سلطان ابوسعيدي قرار گرفت. سپس مورد توجه خاص سلطان حسين بايقرا و وزير دانشمندش اميرعليشر نوايي قرار گرفت و در دربار اين پادشاه تا آخر عمر معزز ومحترم زيست. البته به علت حسن شهرت وي در نقاط ديگر با سلاطين ديگر آن عصر نظير اوزون حسن آق قويونلو، يعقوب وجهانشاه قراقويونلو، سلطان محمد فاتح وبا يزيد دوم عثماني ارتباط داشته است. جامي بسيار نيکو مرام و داراي ملکات نفساني بود ودر نيک خواهي، ذوق سرشار ظرافت، گشاده رويي و کرم در عصر خويش مشهور بوده است. درباب مذهب جاي محل اتفاق ميان علماء و رجال و تراجم وجود ندارد و گروهي به دليل سرودن اشعاري در مدح خاندان رسالت (ص) شيعه اثني عشري دانسته و اشعار ديگرش در مدح خلفاء راشدين را از باب تقيه وي دانسته اند وحتي محقق کرکي نقل نموده در سفر حج با جامي بوده و در بغداد درويشي قصيده غرايي درمدح حضرت اميرالمومنين (ع) خوانده جامي گريه کرده وبه سجده افتاده و گفت من شيعه اماميه هستم وليکن با تقيه روزگار مي گذرانم واين قصيده هم از من است. و درويش را صله بخشيد. با اين اوصاف جامي سني مذهب،صوفي مسلک، در طريق نقشبندي بود ولي بخاطراينکه در سلک صوفيان بود تعصب به خرج نمي داد و در اختلافات مذهبي بااغماض ومسامحه مي گذرانيد. البته در برخي موارد تعصب بسياري نسبت به مذهب تسنن به کار برده چنانچه در نفحات الانس به شرح حال صوفيان عادي که هيچ نام ونشاني گذاشته پرداخته و ليکن به شرح حال صوفيه وعرفاي شيعه نپرداخته است. جامي نه تنها يکي از بزرگان شعراي ايران بلکه اورا خاتم شعراي ايران دانسته اند زيرا پس از او شاعري به آن بزرگي نيامده است. کتب ورسالات بسياري از وي برجاي مانده که نه تنها در عصر خويش بلکه در حال حاضر نيز «... مطلوب اکابر وافاضل است...» آثار شعري او نخست سبعه اوست شامل هفت مثنوي که جامي آنرا «هفت اورنگ» ناميده است از آثار ديگر وي ميتوان به: سلسله الذهب ، سلامان والبسال ، تحفه الاحسرار ، سبحه الابرار ريا، يوسف و زليخا ، ليلي ومجنون ،خردنامه اسکندري درقصايد و غزليات اوکه سه نوبت آنهارا جمع نموده :فاتحه الشباب ۸۸۴ تدوين ، واسطه العقد ۸۹۴ تدوين ، خاتمه الحيوه ۸۹۶ تدوين(حدوداً هفتادو هفت رساله وکتب ديگر به رشته تحرير در آورده است) سرانجام جامي در روز ۱۸ محرم ۸۹۸ هـ .ق در سن ۸۱ سالگي در شهر هرات رخ در نقاب تيره خاک کشيد. و جنازه او را با احترامي وافر تشييع نموده و درکنار مزار سعد الدين کاشفري به خاک سپردند و قبرش امروز به تخت مزار معروف است. احترام وشهرت جامي به حدي بود که سلطان حسين بايقرا خود بر سرجنازه جامي حاضر و بروي گريست. خیابان جامی یکی از خيابانهاي فرعي منطقه یک است که جهت شرقي غربي داشته از خيابان آيت الله کاشاني شروع و به سمت شرق مي رود و پس از تقاطع با خيابان پنج رمضان درمحله بيد آباد به اتمام مي رسد

مسجد کوچک محلی برای مراسمات کوچک اهالی محل فاقد حیاط و کامل مسقف مراسمات هیئت محبین کریم اهل بیت علیه السلام اصفهان در این مکان برگذار میگردد

شاخصه خاصی نداره.

Awesome

با روح